در برخى از روايات آمده است كه مراد از آن امر به عفو از مردم است، همانطوريكه در بعضى تفسيرها آمده است كه مقصود از اخذ عفو آنكه از اموال مردم اخذ مى شود كه مازاد از احتياجاتشان باشد بيان گر اينست كه اجحاف نمودن و زياده از حد گرفتن جايز نمى باشد و مقصود از معروف همانا عرف و خصلتهاى پسنديده است.
مجامعت با آن در حال پاك بودنش مكروه است، و احتياط وجوبى اينست كه در حال حيض ترك نمايد، و مقاربت با او از پشت (دبر) بدون رضايت زن جايز نيست، و اگر مانع شد نفقه اش ساقط نمى شود.
بر آنكه حق برگردنش هست لازم است به آنكسى كه مورد اعتمادش در امانت و معرفت و نيكو تصرف كردن و دور انديشى و در رساندن حقّ به مستحق و صرف آن در مصرفش بهتر باشد بدهد.
