آنكه از اهل بيت (عليهم السلام) روايت شده اينست كه اعراف پشته اى از مسك است كه به بهشت اشراف دارد، آنجا نشيمنگاه هر امام است با گنهكاران اهل زمانش از شيعه ها كه به انتظار حساب و يا شفاعت مى نشيند كه شايد آنها را هم داخل بهشت بنمايد، و آن همان چيزى است كه بر آن خداوند متعال اشاره مى كند ( لم يدخولها و هم يطعمون )( ) يعنى داخل بهشت نمى شوند در حالى كه اميد آن را دارند.
خريدن آن جايز است مگر اينكه يقين كند كه آن را از كسيكه مالش محترم است دزديده اند، و يا دليلى باشد بر اين، به طورى كه صاحبان عقل به احتمال مالك بودن شخصى كه مال در دستش هست اعتنا نمى كنند.
