جواب : بلى جايز است مادامى كه زيان شديدى به سلامتى زن نزند، و سئوال كردن از علت جواز معنى ندارد، زيرا كه حرام بودن به دليل و علت احتياج دارد.

جواب : گرفتن مال از آنها مانعى ندارد.

جواب : الف ـ اين وصيت نافذ نيست زيرا كه زن با مردن شوهر از عصمت آن خارج مى شود و حرام است كه به زن آب غير شوهرش را تلقيح نمود.
بـ ـ واجب است بر زن قبول ننمايد و قبول كردنش حرام است.
جـ ـ احتياط وجوبى اينست كه آن فرزند شرعى براى آنها مى باشد، بدين معنى كه واجب است در امر ارث بردن آن از آنها، وارث بردن آنها از آن احتياط نمود، بلى اگر تلقيح از روى غفلت از حرام بودن آن وبا خيال اينكه شرعاً جايز است بوده باشد، آنوقت حكم ولد شبهه جارى مى شود و فرزند شرعى مى باشد هم ارث مى برد وهم از او ارث مى برند.
د ـ جواب آن از فرع گذشته معلوم مى شود.
هــ براى عدّه اثرى نيست زيرا كه آن بائن است، پس فرق نيست در تمامى آنچه گفته شد ميان اينكه تلقيح پيش از خروج عدّه باشد و يا پس از خارج شدن عدّه باشد.

جواب : احتياط وجوبى اينست كه اعضاء بدن را نفروشند خصوصاً آن اعضائى كه در معرض وابستگى زندگى انسان (همانند كليه) به آن باشد، بلكه اگر از برداشتن آن بترسد كه سلامتى آن به خطر بيافتد آن وقت حرام مى شود.

جواب : احتياط وجوبى اينست كه اعضاء را نفروشند مخصوصاً اينكه سلامتى انسان بيشتر به آن وابسته باشد همانند كليه ـ بلكه اگر انسان بترسد كه به هنگام برداشتن آن عضو سلامتى آن به خطر بيافتد آن وقت حرام مى شود.

جواب : اگر گذاشتن لولب يقينى نباشد كه نطفه تلقيح شده را مى كشد گذاشتن آن جايز است و لكن چون گذاشتن آن لازم گرفته كه نگاه به عورت نموده و آن را لمس نمايد لذا اقدام كردن به آن جايز نيست مگر اينكه احتياج و ضرورت آن را ايجاب نمايد.

جواب : اگر بدن مسلمان باشد حرام است تشريح آن و اگر كافر باشد جايز است.

جواب : استعمال اينها جايز است مگر اينكه سلامتى را به خطر بياندازد، آرى اگر بچه شدن به سلامتى آن ضرر نكند احتياط وجوبى اينست كه رضايت شوهرش را به اين امر جلب نمايد.

جواب : اگر اين كار در نظر عرف ضرورت داشته باشد اشكال ندارد.

جواب : اگر تلقيح ميان اُوُل زن و اسپرم مرد باشد تمامى احكام ياد شده مترتب مى شود.

جواب : احكام زنا بر آن مترتب نمى شود و حدّ واجب نمى گردد تنها آن حرام است.

جواب : ديه ندارد مگر اينكه روح داخل باشد آنوقت ديه بر هر كسى كه قتل به او نسبت داده مى شود لازم مى گردد.

جواب : بلى اين جايز است و وارد شدن به آن بحث و همانند آن از نواميس هستى و پى بردن و كشف كردن قدرت خداوند متعال و آفرينش بهت آور او جايز است و دليل خداشناسى را افزايش مى دهد كه خداوند متعال فرموده است ( سنريهم آياتنا فى الأفاق و فى انفسهم حتّى يتبين لهم انه الحق اولم يكف بربك انه على كل شيئى شهيد )بزودى نشانه هاى خود را در اطراف جهان و در درون جانشان به آنها نشان مى دهيم تا براى آنان آشكار گردد كه او حق است آيا كافى نيست كه پروردگارت بر همه چيز شاهد و گواه است بلى بايستى آن كار با حرام خارجى مواجه نباشد همانند نگاه كردن به آن چيزى كه نظر كردن بر آن حرام است، و بايستى از غرور علمى پرهيز گردد كه اى بسا انسان را به مهلكه ها مى كشاند، و از او توفيق و استقامت مى خواهيم و او بر ما كافى است و بهترين وكيل است.

جواب : اين در فرض ياد شده جايز است.

جواب : احتياط وجوبى اينست كه اين عمل را ترك كنند اگر باعث نازائى دائمى گردد، ولى اگر موقتاً نازائى را سبب گردد آنوقت عيبى ندارد.

جواب : جايز نيست اسقاط طفل مذكور و اين سرآمدها از ابتلائاتى است كه حسنات انسان را زياد مى نمايد، و يا كفاره گناهان مى شود انشاءالله تعالى.

جواب : ظاهر اين است كه كشف كردن مزبور براى مداوا نمودن جايز است، و مخصوصاً كه صبر كردن به نازائى حرجى باشد، همانطورى كه بيشتر هم همين طور است.

جواب : جايز نيست مگر اينكه از حامله بودن ضرر و حرج براى زن باشد.

جواب : جايز است اختيار لولب با رعايت شرايطى كه در مسئله قبلى گفته شد.

جواب : اين بستگى دارد بر اينكه احتياج به نبودن حمل باشد، و ضرر معتنابهى از ديگر وسائل منع حامله بودن بيايد كه اگر لولب استعمال نشود حرج لازم مى آيد در آن صورت جايز مى باشد، و اگر امر داير باشد كه دكتر مرد معالجه نمايد و يا زن آنوقت زن بايستى معالجه نمايد در صورتى كه استعمال لولب در خودى خود حلال باشد و باعث كشتن نطفه بعد از انعقاد و بسته شدن آن نباشد.