بمناسبت چهلمین روز عروج ملکوتی فقیه اهل بیت (علیهم السلام) ومرجع عالیقدر جهان تشیع حضرت ایت الله العظمی حکیم (قدس سره)

بمناسبت چهلمین روز عروج ملکوتی فقیه اهل بیت (علیهم السلام) ومرجع عالیقدر جهان تشیع حضرت ایت الله العظمی حکیم (قدس سره)
۱۴۰۰/۰۷/۲۸

مراسم بزرگداشتی برگزار میگردد، زمان : چهارشنبه 28 / 7/ 1400 بعد از نماز مغرب وعشا ، مکان : صحن مسجد اعظم ، بیت ایت الله العظمی حکیم (قدس سره)

كلامى از نور

پيامبر خدا صلى‏‌الله‌‏عليه‌‏و‏آله: خدا بركت دهد به آن كس كه آسان مى‏‌فروشد، آسان مى‏‌خرَد، آسان قرض مى‌‏دهد و آسان مطالبه مى‌‏كند.

استفتائات روز

شخصى كه سر سال شرعى ندارد و منفعت ناگهانى نمود و يا مقدارى از مال عايدش شد آيا لازم است خمس آن را بدهد و يا جايز است يكسال پس از منفعت نمودن خمسش را بدهد. الف ـ اگر محتاج به اين مال باشد در خريدن منزل يا ماشينى براى مؤنه اش و يا در اختيار كردن همسر براى خودش حكمش چيست؟ ب ـ اگر بخواهد با اين مال وسيله اى براى تحصيل مخارج زندگى بخرد و يا سرمايه براى تجارت نمايد كه سود ببرد و او را مالى غير از اين نبوده باشد و چيزى نداشته باشد كه مخارج زندگى خودش را كه لايق به حالش باشد تأمين نمايد حكم آن را بيان فرمائيد؟ ج ـ همان فرض (ب) ولى او وسيله اى خريد براى بدست آوردن مخارجشان همانند ماشين و يا مغازه اى كه بتواند داد و ستد كند و ثروت خود را بيافزايد. د ـ آن مال را در مخارج خود و خانواده اش (از خوردنى و آشاميدنى و لباس) خرج نمايد ولى در نزد او موارد در آمد ديگرى دارد كه مخارجاتش را كفايت مى كند اما خودش نمى خواهد از آنها مخارجاتش را تأمين نمايد حكمش چيست؟

واجب است بر او به حاكم شرع مراجعه كند تا بر او سر سال شرعى معيّن فرمايد و اندازه اى كه خمس بر او واجب مى شود تعيين كند و در اين جواب فرعهاى مطرح شده شريك مى باشند.

اگر بعض چيزهائى كه تازگى دارد در بعضى از شهرها انسان را به حرام مى اندازد آيا واجب است كه از آن شهر كوچ نمايد؟

عقل حكم به وجوب بيرون رفتن از آنجا به خاطر دورى نمودن از حرام مى نمايد اما شرعاً لازم است كه حرام را ننمايد نه چيز ديگر.

آيا حاتم طائى و كسرى و عنتر از اعراف است؟ و اعراف چيست؟

آنكه از اهل بيت (عليهم السلام) روايت شده اينست كه اعراف پشته اى از مسك است كه به بهشت اشراف دارد، آنجا نشيمنگاه هر امام است با گنهكاران اهل زمانش از شيعه ها كه به انتظار حساب و يا شفاعت مى نشيند كه شايد آنها را هم داخل بهشت بنمايد، و آن همان چيزى است كه بر آن خداوند متعال اشاره مى كند ( لم يدخولها و هم يطعمون )( ) يعنى داخل بهشت نمى شوند در حالى كه اميد آن را دارند.