براى ثروتمندان مستحب است كه از اموالشان كمك نمايند، و امّا طلبه علوم دينى را هم كمك نمودن از اموال خصوصى باز هم مستحب است، و اما حقوق واجبى را لازم است كه در مصرف شرعيش خرج نمود و از عهده امانتدارى خارج شد، و در وسع ما نيست كه آن را معين نماييم.
( بل الأنسان على نفسه بصيرة ) ترجمه بلكه انسان به نفس خود آگاه تر است بلى شك نيست كه مساعده فقراء از مصرفهاى حقوق است، ولى آنكه لازم است اينست كه در صرف سهم امام (عليه السلام) بايستى از حاكم شرع با آن تفصيلى كه در رساله مان منهاج الصالحين گفته ايم اجازه گرفت.
اين عمل زناى محض است كه شرع مقدس راه چاره بر آن گذاشته و ترغيب نموده است كه امر ازدواج را آسان بگيرند، و از آن طرف به زنها امر نموده كه با آرايش خودنمائى نكنند و جلب توجه نامحرمان ننمايند و با مردان اختلاط ننمايند، سپس براى زنا كار عقوبت و حدّى معين نموده است كه باز دارنده است، ولى مسلمانان كه ملتزم نيستند كه به دين و تعليمات دينى خودشان عمل نمايند به ناچار بايد از عواقب وخيم آن برخوردار باشند.
اگر تأخير مذكور با مراجعه به وصى بوده و با مراعات مصلحت ميّت بوده اشكالى ندارد، و اما اگر از روى مسامحه كارى و سهل انگارى باشد آن وقت حرام است و نماز در آن خانه درست نيست.
بنابر احتياط وجوبى با نظر شهوت نگاه كردن جايز نيست ولى بدون شهوت جايز است مگر اينكه اين امر باعث هتك حرمت و از بين رفتن عزت و تستر و امثال آن بوده باشد.
