جايز نيست كه فديه را بر آن بدهد مگر اينكه عاجز باشد از اينكه بر او انفاق نمايد و يا اينكه براى نفقه اى كه بر او دادن آن واجب نيست همانند پرداخت قرض آن بدان عنوان بدهد.
از زنا عدّه نيست و استبراء هم نيست، آرى مستحب است كه از آب نابكار به هنگام ازدواج نمودن استبراء نمايد، بلكه آن احتياط مستحب مى باشد، همانطورى كه در مسأله اى (93) از باب طلاق از منهاج الصالحين و در مسأله (19) از بحثهاى عدّه از احكام فقهيّه بيان كرده ايم.
براى آن اصلى در فقه جعفرى نيست و در خبرهاى معتبر آنان بدعت است و حضرت رسول اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم) آن نماز را نخوانده است و اميرالمؤمنين (عليه السلام) از آن نهى فرموده است، آرى وارد شده است كه پيامبر خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) هشت ركعت پيش از ظهر روز فتح مكّه نماز خواند كه نه پيش از آن و نه پس از آن، آن نماز را نخواند و شايد آن نماز شكرى براى فتح نمودن مكه بوده است. نه به جهت اينكه نمازى در آنوقت وظيفه بوده باشد، گرچه اشكال در اين نيست كه نماز بهترين چيزى است كه هر كه خواست كم كند و خواست زياد نمايد حتّى از چند نفر از حضرات معصومين (عليهم السلام) روايت شده است كه آنان در شبانه روز هزار ركعت نماز مى خواندند و نماز در هر وقت مشروع و جايز است و اگر پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم) را چيزى ناراحت مى كرد به نماز پناه مى برد، همانطورى كه از طريق ما وارد شده است كه پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) در اول روز چهار ركعت نماز مى خواند و آن را از هشت ركعت نمازى كه بعد از ظهر است قرار مى داد از جهت جلو انداختن نافله بر وقت آن كه در روز جمعه وارد شده است بلكه در تمامى روزها براى آن كسى كه مى ترسد نتواند به نافله خواندن برسد بلكه براى همه كس مشروع است بنابر آنچه ما در رساله عمليه اى خودمان (منهاج الصالحين) گفته ايم و آن را علماء ما رضوان الله تعالى عليهم هم ذكر فرموده اند ملاحظه بفرمائيد.
