احتياط وجوبى اينست كه اعضاء را نفروشند مخصوصاً اينكه سلامتى انسان بيشتر به آن وابسته باشد همانند كليه ـ بلكه اگر انسان بترسد كه به هنگام برداشتن آن عضو سلامتى آن به خطر بيافتد آن وقت حرام مى شود.
بلى اگر ضرورت ايجاب كند جايز است و روزه باطل نمى شود و اگر توريه ممكن باشد و مكلف به عوض بودن آن متوجّه باشد واجب است توريه نمايد و دروغ گفتن حرام مى شود و روزه اش باطل مى گردد.
ياد گرفتن آن در صورتى كه بكار گرفتن آن را لازم نگرفته باشد گرچه براى امتحان بوده باشد جايز است و استفاده كردن از آن پس از ياد گرفتن حرام است. مگر براى رد كردن سحرى به مانند آن و احتياط واجب آن است كه تنها در صورت ردّ نكردن سحر اگر ضررى عايد گردد آن وقت استفاده بشود.
