اگر در اثناء ايستادن شك در بجا آوردن ركوع نمايد واجب است كه ركوع كند ولى اگر بعداً معلوم شد كه قبلاً هم ركوع كرده بود نمازش را اعاده مى كند و اگر معلوم نشد ديگر چيزى بر آن لازم نيست. (نمازش صحيح است).
بلى جايز بودن بيرون رفتن بستگى به اذن شوهر دارد، پس اگر اجازه ندهد بيرون رفتن بر زن حرام مى شود، گر چه اجازه ندادنش از او تنها براى به كرسى نشاندن حق خودش باشد، بلى براى زن هم اين حق است به بعضى از كارها كه بر او واجب نيست از لحاظ خدمت در خانه و يا غير آن اقدام ننمايد تا اينكه هر دو به آنچه راضى مى باشند توافق نمايند.
اگر از طريق سحر باشد كه آن از گناهان كبيره است و عدالت را از بين مى برد و مانع از نماز خواندن پشت سر آن مى باشد و اگر از راه ديگر باشد و ضررى به مؤمنى نرسد آن جايز است و به عدالت لطمه نمى زند و از نماز خواندن پشت سر آن مانع نمى شود.
