آنان با اين وضع مسافرند و لازم است روزه شان را افطار و نمازشان را شكسته بخوانند مگر اينكه زندگى بيشتر آنها در سفر باشد به طورى كه در زندگى آنها مسافرت عادتشان شمرده شود و بيشتر مسافرت نمايند كه در آنوقت تمام نمودن نماز و روزه گرفتن واجب مى شود مگر اينكه يكى از آنها ده روزى در يك جا بماند كه در اين صورت در سفر اوّل قصر مى خواند و روزه را مى خورد سپس در سفر دوم و بعد از آن برمى گردد بر اينكه نماز را تمام بخواند و روزه را بگيرد.