كلامى از نور

پيامبر خدا صلى‏‌الله‌‏عليه‌‏و‏آله: خدا بركت دهد به آن كس كه آسان مى‏‌فروشد، آسان مى‏‌خرَد، آسان قرض مى‌‏دهد و آسان مطالبه مى‌‏كند.

استفتائات روز

حضرتعالى فرموده ايد از جاهاى مصرف سهم امام (عليه السلام) يكى هم دفع ضروريّات مؤمنين است خوب است كه اين نقطه را بيشتر توضيح بدهيد و مقصود از ضرورت را بيان فرمائيد؟

در صرف مبارك امام (عليه السلام) فقر شرعى كافى نيست بلكه احتياج ضرورى كه آن را به غير از سهم مذكور نتوان برطرف كرد لازم است.

آيا براى زن مؤمنه جايز است كه با يكى از مخالفين (اهل تسنن) ازدواج نمايد با عقدى كه موافق مذهبهاى آنها باشد، با ملاحظه اينكه ميراث هم طبق مذهب آنان تقسيم مى شود؟

كراهت دارد كه زن مؤمنه با مخالف ازدواج نمايد، و مهم در صحت ازدواج صحيح واقع شدن عقد است كه ايجاب از يكى آنها و يا از وكيل آنها و قبول از ديگرى بطور صحيح واقع شود، خواه خواننده عقد مؤمن باشد و يا مخالف باشد.

از مسلّمات مذهب ما اينست كه امامت با نصّى از طرف خداوند متعال است، و زمانى كه ما سيره اى پيامبر محمد (صلى الله عليه وآله وسلم)را بررسى مى كنيم در مى يابيم كه آيات ولايت و طاعت پس از هجرت به مدينه نازل گرديده است، آيا اين يعنى امامت او را خداوند متعال بعد از هجرت قرار داده است، يا اينكه او از زمان بعثت امام بود؟ و آيا دليل بر اين چيست؟

امامت اميرالمؤمنين (عليهم السلام) از ازل در علم خداوند تبارك و تعالى بود، امّا رساندن آن پس از بعثت در مواقع پيش آمدن شرايط مناسب عملى گرديد. و شايد اوّلين باريكه پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم) امامت اميرالمؤمنين (عليه السلام) را ابلاغ فرمود، در حديث الدار در مكّه معظمه به هنگام نزول قول خداوند تبارك و تعالى (وانذر عشيرتك الاقربين) سوره شعراء آيه 214 و خويشاوندان نزديك را انذار كن مطابق آنچه مضمون مصادر حديث مذكور است در آن زمان بود.