بر پسر واجب نيست كه همسرش را طلاق دهد ولى بر پسر واجب است كه با نزديكانش خوب رفتار نمايد و سزاوار است بر او كه از بد رفتارى همسرش با فاميلش جلوگيرى نمايد.
1 ـ ايجاد خويشاوندى ميان دو قبيله بوسيله ازدواج در صورتى كه با رضايت دختر و ولىّ آن باشد عيب ندارد، اما اگر به صورت جبر بر هر دو طرف باشد حرام است و ازدواجشان باطل است.
2 ـ سازش نمودن بر ساقط كردن ديه بوسيله خويشاوند شدن و يا برابر گذاشتن كشته شدگان ديه را ساقط نمى كند، مگر اينكه با رضايت صاحبان كشته شدگان كه آنها هم ورثه هاى مقتول است باشد، و اگر در ميان ورثه ها صغير و يا مجنونى باشد رضايت آن هم فايده بخش نمى باشد.
امّا منع كردن بطور اجبار جايز نيست مگر اينكه ضرر مهمّ باشد به طورى كه آن ضرر را وارد كردن به خود هم حرام باشد، و امّا منع كردن با نهى كردن از انجام كارى بدون اينكه اجبار بر ترك آن نمايد آن به پدر جايز است لكن به فرزند واجب نيست اطاعت از او كند مگر اينكه از عمل نكردن به گفته او عاقّ بودن لازم بيايد بدين لحاظ كه بدى كردن با پدر بوده و از مقتضاى پدرى بدر رفتن در نظر عرف باشد به طورى كه آن را مردم تعدّى بشمارند، اين در فرزند بالغ و بزرگ است امّا در كودك كوچك ولىّ آن پدرش باشد و يا غير پدرش باشد مى تواند بطور اجبار از آنچه به او ضرر مى رساند هميشه منع كنند.
