الف ـ اگر راه نزديكتر در مسير مكان دور به كربلا باشد به نزديكتر كفايت مى كند، و اگر براى هر يك از آنها راه مستقّل باشد واجب است كه جمع كند ميان آنها.
ب ـ منتظر مى شود تا اينكه ترس و حرج بر طرف گردد.
بر اهل قبيله ( عشيره ) واجب نيست كه جنايت ديگران را تحمل كنند ( ديه آن را پرداخت نمايند ) مگر در قتل خطايى محض، كه در اين صورت هم فقط به پسران قاتل و پدر و برادران و عموها و فرزندان آن پرداخت ديه لازم مى شود و آن هم با شرايطى، و از جمله آنها بالغ بودن و عاقل بودن است ( مكلف باشد ) و يكى از شرايط اين است كه آن شخص توانايى بر مشاركت داشته باشد و بتواند سهم خود را از ديه پرداخت نمايد، و شرطهاى ديگرى كه در جاى خودش ذكر شده است و به غير از اينها واجب نمى باشد و وادار كردن آنها به پرداخت چيزى به غير از اين حرام است مگر اينكه خودش با رضايت خودش چيزى بدهد.
اگر ماهى در آب مرده باشد خوردن آن حرام است، و اگر شك شود كه در آب مرده يا نه باز هم خوردنش حرام است، مگر اينكه يقين كند در بيرون از آب مرده است كه در اين صورت حلال است.
