بيانات دفتر ايت الله حكيم (مدظله) به مناسبت فرا رسیدن ماه مبارك رمضان

بيانات دفتر ايت الله حكيم (مدظله) به مناسبت فرا رسیدن ماه مبارك رمضان

۱۳۹۸/۰۲/۲۹

بيانات دفتر ايت الله حكيم (مدظله) به مناسبت فرا رسیدن ماه مبارك رمضان

استفتائات روز

اميد است كه بفرماييد اين خبرها چه اندازه صحت دارد و معناهاى آنها چيست: الف ـ مردى خدمت پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم) مشرف شد و بر او عرض كرد: يا رسول الله من هلاك شدم فرمود به او آيا خبيث ( شيطان ) نزد تو آمده عرض كرد بلى يا رسول الله، فرمود به او آيا به تو از خلقت خداوندى گفت، عرض كرد بلى يا رسول الله، فرمود به او كه والله اين محض ايمان است؟ ب ـ امام على (عليه السلام) فرمود ( ان القطة منا اهل البيت ) گربه از ما اهل بيت است، مقصود از اين كلام چيست؟ معلوم باشد كه اين روايت در كتاب وسايل الشيعه در جلد اول از جزء اول كه مؤلف آن ابوالحسن محمّد بن الحر العاملى است نقل شده است.

الف ـ مقصود از اين اينست كه شيطان به انسان وسوسه مى كند، كه تا انسان را به شبهه بياندازد، پس وقتى كه انسان از اين وسوسه ها در باطن خود ناراحت شد و بيزار گرديد نبايستى از ايمان خود نگران باشد، زيرا كه همان ناراحتى و بيزارى باطنى دليل ايمان است. ب ـ اى بسا مقصود از اين بيان نمودن اين است كه گربه حيوانى است كه اجتناب كردن از آن واجب نيست، و اين مناسبت دارد با آنى كه وارد شده است: آبى كه از آن گربه مى نوشد پاك است.

چگونه مى توانيم فقير بودن كسى را بدست آوريم آيا شنيدن از خود فقير اگر مورد وثوق باشد و در صورت عدم وثوق اگر پيدا شود از عادلها و مورد وثوقها كه شهادت به فقير بودن آن بدهند كفايت مى كند يا نه؟ و در هر دو مورد اگر پس از اين فقير شرعى نبودن آن آشكار گردد درحاليكه مال را تلف كرده و برگرداندن امكان ندارد، آيا ذمّه اى زكات دهنده برى مى شود؟ و در صورتى كه دهنده اى زكات وكيل حاكم شرع باشد حكم چگونه مى باشد؟

در بدست آوردن فقرائى كه در سئوال ذكر شده است كفايت مى كند ولى در صورت روشن شدن نبود فقر كافى نمى باشد مگر اينكه ذمّه اى آنكه حق بر آن لازم است با جدا كردن و دادنش به حاكم شرع فارغ شده باشد.

پير مردى كه زندگى متوسط دارد و در نزدش دويست كيلو از زكات هست آيا مى تواند آن را به پسرش كه كارمند و داراى هفت سر عائله و در شهر ديگرى مى باشد و وضع ماليش خوب نيست بدهد يا نه؟

دادن زكات به پسر جايز نيست زيرا كه او واجب النفقه است مگر اينكه بر آن از زكات به جهت نفقه اى كه بر پدر لازم نمى باشد بدهد مانند نفقه اى آن به زنش و براى پرداخت قرضهايش و غير از اينها و يا اينكه پدر از نفقه دادن به پسرش عاجز باشد كه در اين صورتها دادن زكات جايز است.

آيا جايز است بر سيد هاشمى فقير سهم سادات را بگيرد و از اين طرف به فقيرى كه سيد نيست بدهد و در صورت جايز بودن آيا عطا كردن به اين اندازه لازم است كه مطابق شأن آن باشد يا نه؟

اگر عطاى آن به غير هاشمى از بخششها و هداياى متعارف باشد جايز است و همانند ساير هديّه هايش به دوستان و نزديكانش و صدقه دادنش به فقراء مى باشد، آرى اگر به عنوان اينكه حق بر ذمه اش هست اگر چه احتياطى باشد بدهد هيچ اشكال ندارد مثل اينكه به عنوان ردّ مظالم از طرف خودش پرداخت نمايد.