مرجع عالیقدر حاج سید محمدسعید حکیم (مدظله) در دیدار سفیر سوئد: مرجعیت دینی بر همزیستی مسالمت آمیز و احترام به دیگران تاکید دارد

مرجع عالیقدر حاج سید محمدسعید حکیم (مدظله) در دیدار سفیر سوئد:  مرجعیت دینی بر همزیستی مسالمت آمیز و احترام به دیگران تاکید دارد
۱۳۹۸/۰۲/۰۸

معظم له در دیدار سفیر سوئد "یواکیم بر جستروم" سفیر سوئد در سازمان کنفرانس اسلامی و گفتگوی ادیان ، از جامعه بین الملل خواستند برای ریشه کن کردن تمام انواع و اقسام تروریسم و افراطی گری و نابودی کامل این غده سرطانی تلاش جدّی داشته باشند.

ایشان افزودند: تروریسم و افراطی گری مصیبت و فاجعه بسیاری را در تمامی جوامع به وجود آورد و چهره اسلام حقیقی را که قرآن کریم آن را آورده و حضرت نبی اکرم (ص) و اهل بیت (ع) ترسیم کردند، مخدوش کردند.

معظم له بر توجه و اهمیت جامعه بین الملل به ارزش ها و اخلاق نیکو تاکید کرده و گفتند: این امور در ساختن جامعه و خانواده شایسته مؤثر است.

ایشان همچنین به نقش مرجعیت اشاره کرد و گفت: مرجعیت از پیروان خود می خواهد به قوانین، راستگویی، امانت، اخلاص و عدم فتنه انگیزی پایبند باشند.

معظم له افزودند: مرجعیت دینی بر همزیستی مسالمت آمیز و احترام به دیگران با هر دین و تابعیتی که باشند، تاکید دارد.

سفیر سوئد نیز از مرجعیت دینی و توصیه های ایشان و تلاش های مرجعیت دینی در تحقق صلح و کاهش ناآرامی دینی در منطقه تشکر و قدردانی کرد.

كلامى از نور

پيامبر خدا صلى‏‌الله‌‏عليه‌‏و‏آله: خدا بركت دهد به آن كس كه آسان مى‏‌فروشد، آسان مى‏‌خرَد، آسان قرض مى‌‏دهد و آسان مطالبه مى‌‏كند.

استفتائات روز

آيا در داخل حرمها و عتبات مقدّسه صلوات بر محمّد و آل محمّد (عليهم السلام)را بلند گفتن همانطورى كه عوامها در حرم حضرت امام حسين (عليه السلام) و غير از آن صلوات بلندى مى فرستند جايز است؟ و آيا آن مصداق به قول خداوند متعال نمى شود كه فرمود: ( لاترفعوا اصواتكم فوق صوت النبى و لاتجهر واله... )( ) صداهاى خودتان را فراتر از صداى پيامبر نكنيد و در برابر او سخن مگوييد (و داد و فرياد نزنيد)؟

مستحب است كه در فرستادن صلوات بر پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) صدايش را بلند نمايد همانطورى كه در حديث صحيح از ابى عبدالله الصادق (عليه السلام) آمده است كه فرمود (قال رسول الله (صلى الله عليه وآله وسلم) ارفعوا اصواتكم باالصّلاة علّى فانها تذهب بالنفاق) پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)فرمود صداهايتان را هنگام صلوات فرستادن بر من بلند كنيد كه آن نفاق را از بين مى برد، امّا آيه كريمه همانا آن در خصوص بلند كردن صدائى كه با ادب منافات دارد، و به مبناى اهانت است وارد شده است، همانطورى كه روايت شده از بعض اهل جفاء كه آنها آمدند حضرت را صدا مى كردند در حالى كه او در خانه و اينها در بيرون بودند، مى گفتند: يا محمّد بيرون شو پيش ما بيا، و اين پيامبر خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) را ناراحت مى كرد آيه نازل شد تا آنها را از اين كار باز دارد و آيه به آنجائى كه احترام كردن به او است و بزرگداشت از خداوند متعال است، و يا مى خواهد واجبى را انجام دهد را شامل نمى شود، همانطورى كه در حضور پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)صبح و شام صدا را با اذان گفتن بلند مى كردند، و شاعران و گويندگان در مجالس با حضور پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) در مدح او شعر مى گفتند و سخنرانى مى كردند، و صدايشان را در موقع جنگ و همانند آن از مناسباتى كه مقتضى بر آن بود بلند مى كردند، پس آنكه در مشاهد مشرفه صداهايشان را با صلوات فرستادن بر او بلند مى نمايند از افضل نزديكى ها (قربات) است، مگر اينكه از رسيدن ضرر به گوينده و يا به ديگرى از مؤمنين بترسند آنوقت به خاطر اين زيان حرام مى شود، نه به جهت بلند كردن صدا.

آيا از نظر شرعى براى زنانى كه حجاب شرعى را رعايت نمى كنند حدّى هست؟

براى اين حدّى بخصوص معيّن نشده است، بلكه تابع نظر آن كسى است كه به اين امور حق رسيدن دارد.

اختلافى ميان من كه صاحب كار هستم با كارگرم كه نزد من بيش از يك ماه است كار مى كند بوجود آمده است و آن اختلاف اين است: كارگرم در هر هفته هفت هزار دينار مزد مى گرفت و مدّتى است كه وضع بازار تغيير يافته و خريد و فروش كم است خواستم كه كار را مدّتى تعطيل نمايم كارگرم گفت تكليف من چگونه خواهد شد گفتم وقتى كه دوباره كار را شروع كرديم آن وقت مزد هفتگى را كم خواهم نمود و نگفتم كه تو كارت را بطور هميشه تعطيل كن و او به حسابى كه خودش مى كرد كارش را ادامه داد كه مزد خواهد گرفت در صورتى كه در نظر من كار تعطيل شده است و در صورت شروع دوباره مزد آن را به مزد جديد پرداخت خواهم كرد، ولى پس از چهار روز به خانه من آمد و گفت مزد كارم را مى خواهم گفتم مزدت چقدر است گفت چهار هزار دينار مقابل چهار روز كارم مى باشد من گفتم تو براى من كار مى كنى در صورتى كه من دوباره كار را شروع نكرده ام به او هزار دينار نه به جهت مزدش بلكه به لحاظ مساعدت دادم ( آيا اين حساب مى شود به آن چهار هزار دينار چهار روزى كه من كار را دوباره شروع نكرده ام؟ ) و در صورتى كه حضرتعالى پرداخت اجرت را لازم بدانيد آيا جايز است كه من آن هزار دينار را عوض مزد چهار روز آن قرار دهم با علم به اينكه ما توافق كرده بوديم كه اجرت را كم نماييم ولى اندازه كم كردن را معين نكرده بوديم؟

اگر كارمند در طول اين مدت كارى انجام ندهد چيزى را مستحق نيست و اما اگر با اجازه تو كار كرده باشد اجرت مثل بكارش مى رسد در صورتى كه به مزد اوّلى نرسيده باشد، و اما اگر از مزدى كه در اول تعيين شده بود زيادتر باشد احتياط وجوبى اين است كه مصالحه نمايند.

آيا پدر مى تواند فرزند خودش را از انجام دادن كار معيّنى منع كند در صورتى كه احتمال ضرر در آن كار به آن و يا به آنها باشد؟ و آيا بدون اينكه ترس از ضرر باشد فقط براى اينكه آزمايش كند كه فرزندش چه اندازه در اطاعت او است نهى كند، مى گويم كه آيا واجب است بر فرزند اطاعت پدرش را بنمايد يا نه؟

امّا منع كردن بطور اجبار جايز نيست مگر اينكه ضرر مهمّ باشد به طورى كه آن ضرر را وارد كردن به خود هم حرام باشد، و امّا منع كردن با نهى كردن از انجام كارى بدون اينكه اجبار بر ترك آن نمايد آن به پدر جايز است لكن به فرزند واجب نيست اطاعت از او كند مگر اينكه از عمل نكردن به گفته او عاقّ بودن لازم بيايد بدين لحاظ كه بدى كردن با پدر بوده و از مقتضاى پدرى بدر رفتن در نظر عرف باشد به طورى كه آن را مردم تعدّى بشمارند، اين در فرزند بالغ و بزرگ است امّا در كودك كوچك ولىّ آن پدرش باشد و يا غير پدرش باشد مى تواند بطور اجبار از آنچه به او ضرر مى رساند هميشه منع كنند.