مرجع عالیقدر حاج سید محمدسعید حکیم (مدظله) در دیدار سفیر سوئد: مرجعیت دینی بر همزیستی مسالمت آمیز و احترام به دیگران تاکید دارد

مرجع عالیقدر حاج سید محمدسعید حکیم (مدظله) در دیدار سفیر سوئد:  مرجعیت دینی بر همزیستی مسالمت آمیز و احترام به دیگران تاکید دارد
۱۳۹۸/۰۲/۰۸

معظم له در دیدار سفیر سوئد "یواکیم بر جستروم" سفیر سوئد در سازمان کنفرانس اسلامی و گفتگوی ادیان ، از جامعه بین الملل خواستند برای ریشه کن کردن تمام انواع و اقسام تروریسم و افراطی گری و نابودی کامل این غده سرطانی تلاش جدّی داشته باشند.

ایشان افزودند: تروریسم و افراطی گری مصیبت و فاجعه بسیاری را در تمامی جوامع به وجود آورد و چهره اسلام حقیقی را که قرآن کریم آن را آورده و حضرت نبی اکرم (ص) و اهل بیت (ع) ترسیم کردند، مخدوش کردند.

معظم له بر توجه و اهمیت جامعه بین الملل به ارزش ها و اخلاق نیکو تاکید کرده و گفتند: این امور در ساختن جامعه و خانواده شایسته مؤثر است.

ایشان همچنین به نقش مرجعیت اشاره کرد و گفت: مرجعیت از پیروان خود می خواهد به قوانین، راستگویی، امانت، اخلاص و عدم فتنه انگیزی پایبند باشند.

معظم له افزودند: مرجعیت دینی بر همزیستی مسالمت آمیز و احترام به دیگران با هر دین و تابعیتی که باشند، تاکید دارد.

سفیر سوئد نیز از مرجعیت دینی و توصیه های ایشان و تلاش های مرجعیت دینی در تحقق صلح و کاهش ناآرامی دینی در منطقه تشکر و قدردانی کرد.

كلامى از نور

پيامبر خدا صلى‏‌الله‌‏عليه‌‏و‏آله: خدا بركت دهد به آن كس كه آسان مى‏‌فروشد، آسان مى‏‌خرَد، آسان قرض مى‌‏دهد و آسان مطالبه مى‌‏كند.

استفتائات روز

رأى حضرتعالى درباره روزه اى كه ميان مردم معروف به روزه اى زكريّا و آن روزه اى روز يكشنبه از اوّلين هفته اى شعبان است به طورى كه مردم به روزه گرفتن در آن روز اهميت مى دهند و شرعى بودن آن را ادعّا مى كنند آيا روزه گرفتن اين روز به نيّت روزه اى زكريّا جايز است؟

بطور عموم روزه گرفتن مستحب است ولى از نظر شرعى در آن روز به عنوان روزه زكريّا وارد نشده است و آوردن آن بدين عنوان كه آن مستحب خاصّى هست بدعت و حرام است و خداوند سبحان عالم است.

اينجا زمينى هست كه مردم منطقه شهادت مى دهند كه اين زمين در گذشته باغ بود و وقف به حضرت زهرا (عليها السلام) و سادات كرام بود ولى دولت دست گذاشت بر آن و مدرسه ساخت، و در اين مدرسه از مدرسين مؤمنين خوب هستند كه مى خواهند تكليف شرعى خود را در اين مدرسه بدانند در صورتى كه نمى توانند به مدرسه ديگرى انتقال يابند زيرا كه دستور آنها با وزارت مى باشد؟ الف: حكم وضو و نماز در اين مدرسه چگونه است؟ ب: حكم بودن آنها و درس دادن آنها در آن مدرسه با اينكه چگونگى وقف را نمى دانند چيست؟

الف ـ وضو و نمازشان صحيح است به شرط اينكه به آنچه بعداً خواهيم گفت عمل نمايند. ب ـ چونكه ظاهر جريان اين است كه زمين وقف شده كه منفعتهاى آن در راه حضرت زهراء (عليها السلام) و سادات معصومين (عليهم السلام) خرج شود احتياط وجوبى اين است كه به اندازه چگونگى منفعت بردن آنها از زمين و مدت منفعت بردنشان با توافق حاكم شرع و يا نايب آن اجرت معين مى كنند و سپس آن را در بزرگداشت امر آنان : خرج مى نمايند كه روشنترين آن برپا نمودن مجالس عزاى آنهاست، و با اين مال همّت آنان با عملشان منفعت رساندن بر مؤمنين باشد تا اينكه اشغال كردن آنها زمينى را كه صدقه است از منفعتهاى صدقه هاى عمومى كه معلوم نيست براى چه چيز خاصّى وقف شده است بوده باشد.

ما دو طرف هستيم كه در انجام كار شركت كرده ايم ، اوّلى سرمايه را داده و دومى هم كارها را از قبيل خريد و فروش خرما را انجام مى دهد با اين قرارداد كه اوّلى يك سوم سود را در صورت بودن ببرد و دوّمى دو سوم را ببرد و به موجب سند نوشته شده به مبلغ 1350000 دومى ضمانت نمود و در اختيار او قرار گرفت و به خريد و فروش خرما مشغول شد و از فروش مبلغ 186000 دينار جمع شد و يك مرتبه نرخ خرما پايين آ مد و زيان كرد و فقط يك قسمت از سرمايه به دست آمد، آيا حكم باقى سرمايه چيست؟ آيا طرف دوم از زيان تحمّل خواهد نمود مخصوصاً كه ضمانت مبلغ مزبور را نموده و امين قرار گرفته است، و از سوى ديگر طرف دوم در مبلغى كه ( 186000 دينار كه ) نزد او بوده است پيش از آنكه تصفيه حساب سرمايه را نمايد و بدون اينكه از صاحب سرمايه اجازه بگيرد در منافع شخصى خود خرج كرده است، و ثانياً آن مبلغ كه از فروختن خرما نزد او جمع شده بود نزد او كه امانت بود عذرخواهى مى كند كه آن را خرج كرده است و چيزى از آن نزد او باقى نمانده است و درخواست مسامحه و چشم پوشى كرد و مبلغ را پايين آوردند تا اينكه به 6800 دينار رسيد ولى او با اينكه دو سال گذشته است و در تازگى قيمتها بالاتر از زمان قرارداد بستن با اوّلى تا پايان توافقشان رسيده است ولى آنها نداده است آيا وظيفه شرعى دو طرف چيست؟

زيان از آن سرمايه است و عامل نمى تواند در مال پس از تمام شدن مضاربه تصرف كند، و اما مبلغى كه پيش از پايين آمدن قيمت بدست آمده بود بايد عامل تمامى آن را برگرداند بلى چون توافق به پايين آوردن مبلغ مزبور شده اند چنانچه توافق با رضايت مالك باشد و وقت دادن آن محدود نباشد لازم است كه آن را پرداخت نمايد ولى اگر وقت آن محدود باشد و دومى از پرداخت آن در وقتش خوددارى كند مالك حق دارد از توافق اخير برگردد و آن مبلغى را كه وقت پايين آمدن قيمتها در نزدش بود مطالبه كند، و اينها در صورتى است كه در اولين توافق ضامن بودن طرف دومى به زيان شرط نشده باشد، اما اگر ضمانت شرط شده باشد معامله به حكم قرض مبدل مى شود طرف اول ( صاحب سرمايه ) تمامى مبلغ را مى تواند بخواهد و براى دومى از سود چيزى نمى رسيد.