با حضور مرجع عالیقدر تشیع اقای حکیم (مد ظله)؛ مقام حضرت صاحب الامر و‌الزمان (عج) در مسجد سهله در شهر کوفه افتتاح شد

با حضور مرجع عالیقدر تشیع اقای حکیم (مد ظله)؛ مقام حضرت صاحب الامر و‌الزمان (عج) در مسجد سهله در شهر کوفه افتتاح شد
۱۳۹۷/۱۲/۰۸

همزمان با ولادت حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها)، مرجع عالیقدر تشیع حاج سید محمد سعید حکیم (مد ظله) وگروهی از فضلا و اساتید حوزه علمیه نجف اشرف به زیارت مسجد سهله شهر کوفه عراق مشرف شده و با خواندن نماز ظهر وعصر در مقام حضرت صاحب الامر و‌الزمان (عجل الله تعالی فرجه) این مکان را افتتاح کردند

معظم له همچنین برای تمامی کارکنان در این جایگاه مقدس از خداوند متعال توفیق روز افزون وقبولی اعمال را خواستار شدند

كلامى از نور

پيامبر خدا صلى‏‌الله‌‏عليه‌‏و‏آله: خدا بركت دهد به آن كس كه آسان مى‏‌فروشد، آسان مى‏‌خرَد، آسان قرض مى‌‏دهد و آسان مطالبه مى‌‏كند.

استفتائات روز

خداوند متعال در قران مجيد فرموده است ( خذالعفو و امربالعرف و اعرض عن الجاهلين و اما ينزغنك من الشيّطان نزغٌ فاستعذ بالله انه سميع عليم )اعراف 199 با آنها مدارا كن و عذرشانرا بپذير، و به نيكيها دعوت نما، و از جاهلان روى بگردان (و با آنان ستيزه مكن) و هر گاه وسوسه اى از شيطان به تو رسد به خدا پناه بر، كه او شنونده و دانا است.تفسير دو آيه چيست؟ و خداوند عزوجل به حضرت رسول (صلى الله عليه وآله وسلم) عفو و امر بمعروف را خطاب مى فرمايد؟

در برخى از روايات آمده است كه مراد از آن امر به عفو از مردم است، همانطوريكه در بعضى تفسيرها آمده است كه مقصود از اخذ عفو آنكه از اموال مردم اخذ مى شود كه مازاد از احتياجاتشان باشد بيان گر اينست كه اجحاف نمودن و زياده از حد گرفتن جايز نمى باشد و مقصود از معروف همانا عرف و خصلتهاى پسنديده است.

صاحب پول مقدار ( 1000 ) دينار به شخصى داده كه ( 800 ) دينار به عنوان مضاربه ميان آنها عمل نمايد، و ( 200 ) دينار آن امانت باشد در نزد عامل و پس از اين عامل اين دويست دينار را در نزد ديگرى وديعه گذاشت بدون اينكه صاحب مال باخبر باشد سپس شخص سوم انكار نمود آن مال را كه ( 200 ) دينار است، آيا صاحب پول در اين زيان سهيم است؟

اگر وديعه گذاردن پول مزبور در نزد طرف سوم تفريط در امانت باشد ضمانت از آن وديعه گذار است، و اگر تفريط نباشد ضامن نيست، بلى اگر وديعه گذاردن صاحب پول در نزد دومى بر اين اصل باشد كه به ديگرى ندهد آن وقت دومى ضامن مى باشد.

نظر حضرتعالى در خصوص كه پيروان اميرالمؤمنين (عليه السلام) كه عبادات را به جا نمى آورند و يا فاسق هستند چيست آيا هميشه در آتش مى سوزند يا نه؟

بنابر آنچه از روايات شريف ظاهر مى شود اگر كسى با اسلام و ولايت بميرد در آتش براى هميشه نمى ماند، ولى سخن در مردن آن با ولايت است، زيرا كه گناهان قلب او را تيره مى كند تا اينكه خداوند او را ذليل مى نمايد و شيطان را بر او مسلط مى كند و او را بر كفر دعوت مى كند و او هم قبول مى نمايد، پس نبايد آنكه مرتكب گناهان كبيره و معصيت مى شود بر اين خاطر جمع باشد، علاوه بر اين انسان خيلى عاجزتر از آن است كه عذاب آتش را اگر چه هميشگى نباشد تحمّل كند، بلكه ضعيف تر از آنست كه عذاب قبر و برزخ را تحمّل نمايد، بلكه ناتوان تر از آنست كه به سكرات مرگ و پى آمدها و ابتلاءاتى كه در دنيا بواسطه اى گناهانش دامنگير مى شود شكيبائى نشان دهد، پس انسان بايستى از مهلت دادن خداوند بترسد و حذر نمايد.

از خويشان من زن سيّده اى مستحق است و شوهرش سيّد نيست مريض شد و وفات كرد شوهرش آمد و از من پولى خواست كه در مخارج دفن و فاتحه صرف نمايد و من هم از رد كردن آن خجالت كشيدم و بيست هزار دينار دادم و من از بابت سهم امام (عليه السلام) چهارده هزار دينار و از سهم سادات نوزده هزار دينار بدهكار هستم، آيا مى توانم آن وجه را از خمس و يا از كدام سهم حساب كنم و ذمّه اى آن را از مبلغى كه داده ام برئ نمايم و من ميدانم كه آن شخص مستحق است و پاى بند دين است؟

اگر آنكه داده اى از باب هديّه و احسان داده اى ديگر آن را از مال امام حساب كردن صحيح نيست بلكه آن از عملهاى خير است كه ذخيره خواهد شد ان شاءالله تعالى و اگر آنچه داده اى از بابت وام است و گيرنده مؤمنى است كه احتياج زياد و شديدى دارد ممكن است آن را فقط از سهم امام حساب كنى و باقى وام در ذمّه اى آن باقى مى ماند و خداوند توفيق دهنده است.