بازدید از شهرک الاعلام در منطقه السیدیه بغداد

بازدید از شهرک الاعلام در منطقه السیدیه بغداد
۱۳۹۶/۱۲/۱۵

در مسیر برنامه های بخش تبلیغ دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی سید محمد سعید حکیم (مدظله) ، هیئتی به سرپرستی سید محمد حکیم و شیخ محمد العبادی روز جمعه هشتم جمادی الاولی از شهرک الاعلام در منطقه السیدیه بغداد بازدید کرده و با نماینده آیت الله حکیم (مدظله) جناب آقای شیخ عبدالرسول العطار در آن منطقه دیدار کردند .
نماز ظهر و عصر نیز به امامت آقای سید محمد حکیم اقامه شده و سپس در سخنانی به جایگاه حضرت زینب علیها السلام و آثار اعمال مستحب در تربیت روحی و اخلاقی انسان اشاره نمود.

كلامى از نور

پيامبر خدا صلى‏‌الله‌‏عليه‌‏و‏آله: خدا بركت دهد به آن كس كه آسان مى‏‌فروشد، آسان مى‏‌خرَد، آسان قرض مى‌‏دهد و آسان مطالبه مى‌‏كند.

استفتائات روز

آيا دروغ گفتن به امامان معصوم (صلوات الله و سلامه عليهم) براى ضرورت تقيّه در ماه رمضان و غير رمضان جايز است و اگر كسى اين را در ماه رمضان كرد آيا آن روز را افطار كرده و بر او قضاء و كفّاره لازم است يا نه؟

بلى اگر ضرورت ايجاب كند جايز است و روزه باطل نمى شود و اگر توريه ممكن باشد و مكلف به عوض بودن آن متوجّه باشد واجب است توريه نمايد و دروغ گفتن حرام مى شود و روزه اش باطل مى گردد.

شركت و يا اداره دولتى از كارمندش بر طبق توافق خودشان از كارمزدش در هر ماه كم مى كند و آن مبلغ ها را در بانك شخصى و يا دولتى و يا بيگانه به خاطر بهره اش مى گذارد و سود آن را ميان كارمندان به اندازه وجهشان تقسيم مى نمايد آيا اين معامله صحيح است يا نه؟ و آيا آن سود در حكم مجهول المالك مى باشد و يا خودش مى تواند تصاحب نمايد و اين در صورتى است كه نداند شركت و يا اداره سود را شرط كرده است و يا نه؟ و اگر بداند كه شرط كرده است حكمش چيست؟

هر آنچه از لحاظ دولتى مى گيرد در حكم مجهول المالك است و هم چنين از بانك غير دولتى با توسط بانك دولتى بگيرد آن هم در حكم مجهول المالك است، و هر سودى براى قرض حرام است . آرى مانعى ندارد كه از بانك دولتى بگيرد ولى به نيّت سود نگيرد و حلال نمى شود بر او مگر اينكه وظيفه مجهول المالك را به آن جارى نمايد.

آيا كسى كه ريش خود را مى تراشد مى تواند پيشنماز باشد؟ در صورتى كه مى دانيم اصرار به ريش تراشى ندارد؟

اگر اصرار بر ريش تراشى نداشته باشد و آن را خوار نشمارد به مقتضاى حال با دانستن حرمت آن ديگر بر آن ادامه نمى دهد، اما اگر بدون عذر شرعى ادامه دهد اين وضع نوعاً در اثر خوار شمردن آن مى باشد و عدالت آن را از بين مى برد.