استقبال حجت الاسلام و المسلمین سید عزالدین حکیم از هیئت مسجد مالک اشتر بغداد

استقبال حجت الاسلام و المسلمین سید عزالدین حکیم از هیئت مسجد مالک اشتر بغداد
۱۳۹۶/۱۲/۱۳

جناب حجت الاسلام و المسلمین سید عزالدین حکیم ، مومنان را به پایبندی بیشتر به حدود خداوند متعال که برای ما ترسیم نموده ، و توسط ائمه معصومین ارسال کرده دعوت نمود تا از آنها بهره گرفته در مسیرشان حرکت کرده و در خانواده و جامعه منعکس نماییم ، این سخنان در استقبال وی از هیئت مسجد مالک اشتر (رضوان الله تعالی علیه ) در منطقه الشعب شمال بغداد پایتخت عراق در روز سوم جمادی الاولی 1439هـ ، بیان شدند.
آقای سید عزالدین حکیم (دام عزه) بر اهتمام مومنان بر تربیت و پیگیری بیش از پیش فرزندان تاکید کرده و آن را مسوولیتی در قبال خداوند بزرگ عنوان داشت ، و از نیکی ها ، نیکی  والدین به فرزندان را متذکر شد ، آنها امانتی هستند بر عهده ما و مسوولیت بزرگی بر ماست که آن را با تربیت صحیح اسلامی تحمل نماییم .
در پایان این دیدار که در دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی سید محمد سعید حکیم (مدظله) در نجف اشرف برگزار گردید ، آقای سید عزالدین حکیم اهالی محترم را به استفاده حداکثری از مساجد و حسینیه ها و التزام به توجیهات مبلغان حوزه ای که مورد قبول و اعتماد مناطقشان هستند و مورد احترام قرار داردند دعوت نموده ملاقات را با حدیث شریفی از امام صادق علیه السلام به پایان رسانید : سه گروه به خداوند متعال شکایت خواهند برد ، مسجدی که خراب شده و کسی در آن نماز نگذارد ، عالمی که بین جاهلان گرفتار شده باشد و قرآنی که گرد روی آن نشسته باشد و خوانده نشود.

كلامى از نور

پيامبر خدا صلى‏‌الله‌‏عليه‌‏و‏آله: خدا بركت دهد به آن كس كه آسان مى‏‌فروشد، آسان مى‏‌خرَد، آسان قرض مى‌‏دهد و آسان مطالبه مى‌‏كند.

استفتائات روز

در اينجا ما با مشكلى مواجه هستيم كه چگونه غناء مناسب با مجالس اهل فسق را تعريف و تبيين كنيم زيرا ما مى بينيم كه خوانندگان در مرثيه ها و مولودها از آواز خوانهاى غناء كننده تقليد در لحن مى نمايند فقط مضمونش را تغيير مى دهند كه انسان را به شك مى اندازد در حكم آن كه چگونه غناء را تعريف كند و در صورت شك كردن در غناء بودن حكم چيست؟

از آنچه قبلا گفتيم روشن مى شود كه لحنهاى غناء كنندگان را در مجالس روضه خوانى تقليد كردن جايز مى باشد زيرا كه قصد لهو و عبث در آن نيست بلكه مقصود اشك ريختن بر حق پامال شده و جلوه كردن مصيبتى است كه شرعاً خوب و مطلوب است.

اگر حيوان را پشت به قبله و يا منحرف از قبله بطور عمدى و يا سهوى سر ببرند حكمش چيست؟

خوردن آن در صورت عمد حرام است و لكن در صورت سهو حلال است.

آيا كسى كه ريش خود را مى تراشد مى تواند پيشنماز باشد؟ در صورتى كه مى دانيم اصرار به ريش تراشى ندارد؟

اگر اصرار بر ريش تراشى نداشته باشد و آن را خوار نشمارد به مقتضاى حال با دانستن حرمت آن ديگر بر آن ادامه نمى دهد، اما اگر بدون عذر شرعى ادامه دهد اين وضع نوعاً در اثر خوار شمردن آن مى باشد و عدالت آن را از بين مى برد.