پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله: خدا بركت دهد به آن كس كه آسان مىفروشد، آسان مىخرَد، آسان قرض مىدهد و آسان مطالبه مىكند.
اگر مرد بترسد كه همسرش به حرام بيافتد جايز نيست او را با همسرش تنها در يك منزل بگذارد، بلكه لازم است كه عفّت همسرش و خانواده اش را نگهدارى نمايد و آنها را از افتادن به فساد دور نمايد. ب: اگر خبر از پاك نمودنش بدهد و احتمال راست گفتن او احتمال معتنابه باشد ممكن است كه به آن كفايت نمود، و اما اگر علامتهائى بر دروغ گفتنش باشد پاك كردن او كفايت نمى كند.
به آنها شامل نمى شود، بلكه آن به پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) و اميرالمؤمنين (عليه السلام) و فاطمه زهرا (عليها السلام) و امام حسن و امام حسين (عليهما السلام) مخصوص مى باشد، همانطورى كه بر اين روايات بسيارى وارد شده خصوصاً رواياتى كه از ام سلمه رضى الله عنها روايت شده است ( مى رساند كه به آن پنج تن مخصوص است ) و بدان لحاظى كه معلوم است كه بعضى از همسران پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) به گناه بزرگى مرتكب شد همانند بيرون شدن عايشه به جنگ امام زمانش اميرالمؤمنين (عليه السلام) و تظاهر نمودن آن و همسر ديگرش حفصه بر پيامبر خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) تا اينكه در قرآن هم در اين باره آيه نازل گرديد كه تلاوت مى شود وغير از اينها از جريانات كه شامل شدن آيه تطهير را به آنها محال و ممتنع مى نمايد.
اگر كافر آن شخص را امين بر سّرش قرار داده باشد بر او حرام مى شود كه به امانت خيانت كند و سّرش را فاش نمايد.
اگر حرج شديد باشد ترك حجاب و نرفتن به حجّ جايز مى شود، و شوهر بايد كيفرش را پس بدهد و لكن براى زن با ايمان نمى شايد كه با ترك اين شوهر به حرج بيافتد كه خداوند متعال فرموده ( وان يتفرقا يغن الله كلامن سفته )( ) و اگر از هم جدا شوند خداوند از وسعت خود آنها را غنى مى كند، و بر فرض اينكه حجاب را ترك نمايد لازم است به اندازه كه ضرورت اقتضاء مى كند مصاحبت با مردان نامحرم نمايد.