طلاق دادن در حال غضب شديدى كه از او قصد نمودن را سلب كند صحيح نيست علاوه بر آن طلاق دادن بر زن با قصد هم صحيح نيست مگر در ايام پاكى كه در آن نزديكى با عيالش نكرده باشد.
اگر مرد بترسد كه همسرش به حرام بيافتد جايز نيست او را با همسرش تنها در يك منزل بگذارد، بلكه لازم است كه عفّت همسرش و خانواده اش را نگهدارى نمايد و آنها را از افتادن به فساد دور نمايد.
ب: اگر خبر از پاك نمودنش بدهد و احتمال راست گفتن او احتمال معتنابه باشد ممكن است كه به آن كفايت نمود، و اما اگر علامتهائى بر دروغ گفتنش باشد پاك كردن او كفايت نمى كند.
جايز است بر او مراجعه نمودن به كسى كه سحر را استخدام نمى كند و اين هيچ اشكالى ندارد و اما آنكه سحر را استخدام مى كند مراجعه نمودنش به او جايز نيست مگر اينكه ضرر شديدى داشته باشد و علاجش منحصر به آن باشد.
