براى بندگان واجب است كه به احكام شرعى عمل نمايند، و براى آنها واجب نيست سبب و علّت آن را بدانند خداوند متعال مى فرمايد: آنكه پيامبر براى شما آورده است بگيريد و آنكه شما را از آن نهى كرده اجتناب كنيد ( و ما آتاكم الرسول فخذوه و ما نهاكم عنه فانتهوا ).
عقد دائمى اوّل كه پيش از تمام شدن مدت عقد موقت واقع شده باطل است، و وطى پس از آن وطى به شبهه است كه به جهت آن گنه كار نمى باشند، ولى زن به مهرى كه معين كرده اند و به آن اتفاق نموده اند مستحق مى باشد، و عقد دوم هم صحيح است و بر آن اشكالى نيست و باز هم زن به مهرى كه معين كرده اند مستحق مى شود پس براى زن دو تا مهر مى باشد.
مجامعت با آن در حال پاك بودنش مكروه است، و احتياط وجوبى اينست كه در حال حيض ترك نمايد، و مقاربت با او از پشت (دبر) بدون رضايت زن جايز نيست، و اگر مانع شد نفقه اش ساقط نمى شود.
