إحياء ذكرى ولادة كريم أهل البيت (عليهم السلام) الإمام الحسن المجتبى عليه السلام في مكتب سماحة المرجع الديني الكبير السيد الحكيم (مدّ ظله) في حي الامين بدمشق

إحياء ذكرى ولادة كريم أهل البيت (عليهم السلام) الإمام الحسن المجتبى عليه السلام في مكتب سماحة المرجع الديني الكبير السيد الحكيم (مدّ ظله) في حي الامين بدمشق
۱۳۹۸/۰۳/۰۲


ضمن مجلس شهر رمضان المبارك اليومي المقام في مكتب سماحة المرجع الديني الكبير السيد محمد سعيد الحكيم (مد ظله) في حي الامين بالعاصمة السورية دمشق، أحيا المؤمنون في المكتب ذكرى ولادة كريم أهل البيت (عليهم السلام) الإمام الحسن المجتبى (عليه السلام).

كلامى از نور

پيامبر خدا صلى‏‌الله‌‏عليه‌‏و‏آله: خدا بركت دهد به آن كس كه آسان مى‏‌فروشد، آسان مى‏‌خرَد، آسان قرض مى‌‏دهد و آسان مطالبه مى‌‏كند.

استفتائات روز

اگر مؤمن كارى كرد كه به اهانت مؤمن ديگرى سبب شد بدون اينكه قصد توهين داشته باشد و يا آن مؤمن ديگر اظهار كند كه به او توهين شده است آيا اين به حرام مرتكب شده است؟

اگر آنكه كرده است توهين به مؤمن باشد حرام ولى اگر غافل باشد از اين و ملتفت نباشد بر آن آن معذور است و باز خواست نخواهد شد همانطورى كه اگر چيز نجسى را ندانسته بنوشد و يا با غفلت از جنب بودنش به مسجد برود معذور مى باشد

در نماز جماعت وقتى كه مكبّر قد قامت الصلوة گفت برخى از مؤمنين دو سجده اى شكر به قصد قربت به خداوند متعال انجام مى دهند آيا اين جايز است يا مستحب است يا مكروه است و يا حرام مى باشد؟

در مستحبات نماز جماعت وارد نشده است بلكه وارد شده است كه مأمومين موقع گفتن قد قامت الصلوة پا مى شوند، پس بنابراين سجده هاى مذكور شرعى نمى باشد بلكه اگر به قصد اين بياورد كه از آداب جماعت و مستحبات آنست بدعت است و امّا اگر به خاطر اينكه سجده اى شكر به خودى خود مستحب است بجا بياورد حرام نمى باشد.

در اين منطقه برخى از فرقه هاى اسلامى هست كه دشمنى را به شكل آشكارى به شيعه اماميّه اظهار مى كنند، و آنها را به غلوّ كردن و غير از آن از افتراها متهم مى نمايند كه خداوند براى آنها دليلى نازل نكرده و شيعه از اين اتهامات دور و برئ است، در صورتى كه اين فرقه اظهار محبّت هم به اهل بيت (عليهم السلام) مى نمايند و مى گويند كه شيعيان مخالف با طريقه اهل بيت (عليهم السلام) و صحابه هستند، آيا اين فرقه از ناصبى ها شمرده مى شوند يا نه؟ چونكه معروف اين است كه ناصبى آنانى هستند كه دشمنى را به اهل بيت (عليهم السلام) اظهار مى كنند نه به شيعه؟

جماعت ياد شده دو قسمند: اوّل آنهائى كه در ادعّاى محبّت اهل بيت (عليهم السلام) و عدم دشمنى با آنان راستگو هستند، پس آنان كسانى هستند كه اگر فضيلتهاى اهل بيت (عليهم السلام) را و عيبهاى دشمنان آنها را بگويند تصديق كنند بدان سانى كه اگر درباره ديگران مى گفتند تصديق مى كردند. دوم آنهائى هستند كه ادعّاى دروغين مى كنند، و آنها نمى خواهند فضايل اهل بيت (عليهم السلام)را بشنوند، و اگر بشنوند انكار مى كنند، و آن چنان ثابت باشد كه اگر آن را در خصوص ديگران مى شنيدند تصديق مى كردند، ولى انكار نمايند در ناصبى بودن دومى هيچ اشكالى نيست، و امّا اوّلى آنان گرچه با شيعه دشمنى مى كنند و از آن طرف چون با اهل بيت عصمت اظهار محبت مى نمايند در ناصبى بودن و نبودن آنان اشكال هست، ولى بهتر براى شيعيان خداوند به دعوتشان عزت بخشد اينست كه در محنتشان صبر نمايند، و در عقيده ثابت قدم باشند، و به معتقدات خودشان با طرز بهترى آنها را دعوت كنند، تا اينكه حقيقت به آنها آشكار گردد، همانطورى كه با مرور زمان تدريجاً حقيقت روشن گرديده است ( و من يتول الله و رسوله و الذين آمنوا فان حزب الله هم الغالبون )( ) و كسانى كه ولايت خدا و پيامبر او و افراد با ايمان را بپذيرند (پيروزند زيرا) حزب و جمعيّت خدا پيروز است.

آيا دادن حق ملى از خمس و زكات بر هر مرجعى جايز است يا نه؟ و يا اينكه نمى تواند به غير از مرجع خودش بدهد، و اگر مرجع تقليدش مرده باشد بايستى به اعلم مجتهدين زنده بدهد؟

بر آنكه حق برگردنش هست لازم است به آنكسى كه مورد اعتمادش در امانت و معرفت و نيكو تصرف كردن و دور انديشى و در رساندن حقّ به مستحق و صرف آن در مصرفش بهتر باشد بدهد.