استقبال بخش جوانان دفتر از 145 دانشجوی دانشگاه تکنولوژی بغداد

استقبال بخش جوانان دفتر از 145 دانشجوی دانشگاه تکنولوژی بغداد
۱۳۹۶/۰۱/۱۲

برنامه ریزی انجام شده به شرح زیر اعلام شده است:
1) -  روز پنجشنبه حضور در مدرسه بعد از نماز مغرب و عشاء.
2) - سخنرانی حضرت حجت الاسلام سید محمد صادق الخرسان ، با حضور مشترک طلاب مدرسه دینی فدک در استان ذی قار و دانشجویان دانشگاه تکنولوژی بغداد .
ایشان دو محور را مورد بحث قرار داد:
نخست : در این محور وی به امور مهمی در مورد نقش گفتگو اشاره داشته که به صورت خلاصه بیان می شود :
اولا : عدم ارائه هرگونه اطلاعاتی قبل از تأکید از آن .
دوما : آشنایی با راستگویی در سخنوری و عدم بکارگیری دروغ جهت غلبه بر مخالف.
سوما : استفاده از دلیل وزین و عدم استفاده از ادله ضعیف برای قانع کردن مخالف.
محور دوم : اشاره به اشاعه کفر و بی دینی به ویژه در بین جوانان در جوامع آکادمیک.
وی این مشکل را ناشی از عدم اطلاع کافی و دقیق از فرهنگ و تفکر دینی محکمی دانست که وجود خالق را به حکم عقل به اثبات رسانیده است.
سید محمد صادق خرسان به کتابهای (رحلة العقل ) ، (رحلة مدرسیه) اشاره و از آنها به عنوان کتبی یاد کرد که میتوانند در این زمینه مورد استفاده باشند .
سپس به برخی از پرسش های مطرح شده در مورد کفر و راه های شناخت مجتهد اعلم پاسخ گفت.
3) - روز  جمعه دوم رجب المرجب : سخنرانی آقای سید طمعه الجابری در ساعت 9 صبح ، همان مدرسه.
در این گفتگو وی با ارائه مقدمه ای از عدم تحمیل نوع فکر بلکه آموزش روش تفکر درست و اعطای فرصتهای مناسب جهت تفکر و نتیجه گیری و البته آگاه کردن شخص به مواردی که ممکن است مورد غفلت قرار بگیرد سخنان خود را آغاز نمود .
وی در ادامه به خواست انسان برای دراختیار داشتن بالاترین خواسته بر حسب عادت بشری اشاره کرده و عنوان نمود که بایستی این هدف و طمع را در تمامی زمینه های زندگی اجرایی نماید ، و جوانان نه در توانایی ها و نه در قابلیتها کمبودی نداشته و در این راه بایستی به (بهترین) در تمام زمینه ها ی اقتصادی ، اجتماعی ، مادی و اخلاقی فکر کنند.
بر هر انسانی است که از عقب گردها دوری کرده و خدای نکرده از آگاهی خداوند متعال و مردم در دنیا و آخرتش خجل زده نشود .
سپس گفتگو را در زمینه های متعددی آغاز نمود که مهمترین این موارد را می توان :
1- جشن های فارغ التحصیلی و امثال ذلک عنوان کرد که در برخی موارد رفتارهای انجام گرفته را در شأن یک دانشجوی علوم ندانسته ، و در این زمینه سوالی را مطرح نمود : ( نظر شما در مورد یکی از اساتید برجسته خود که در مثل همین جشن ها ، در سالهای دور حرکات و رفتارهای به دور از شأن وی مشاهده میکنید ، چیست؟)
2- وی با طرح سوالی فرضی با این مضمون که اگر شخصی سرمایه ای در اختیار گرفت و بعد 15 سال بازخواست شد ، که اگر در این مدت با برنامه ریزی و اجرای صحیح سرمایه گذاری به سود مورد قبول رسیده باشد ، اندوخته شخصی وی مالکیت او خواهد بود ، ولی اگر نتوانست از سرمایه خود به نحو احسن بهره بگیرد نه فقط در مورد سرمایه اولیه بازخواست خواهد شد بلکه  ضرر و زیان ها نیز مورد سوال و پرسش خواهند بود ، در این جا در مورد این شخص چه نظری خواهید داشت؟
که با پاسخ های مختلف دانشجویان همراه شد.
در ادامه ایشان عنوان کرد که با مقایسه دوران جوانی و سرمایه اولیه ذکر شده به این نتیجه خواهیم رسید که دوران جوانی ، که همانا سرمایه هر انسانی برای پیشرفت و کار است را از دست داده است .
لذا بر تمامی شماست تا جاه طلبی و کار و تلاش در این راه داشته باشید تا اگر با پرسش آرزو و هدف مواجه شدید جوابی مثل مرجع تقلید بودن ، نخست وزیر بودن و غیره داشته باشید ، همانا این جاه طلبی ها و تلاش و کوشش ها در سایرین بوده که به این مقامات عالیه رسیده اند .
3- آیا کشور ما تولید کننده است یا مصرف کننده؟
بعد از پاسخ  حاضرین به مقوله امیر المومنان علی بن ابی طالب علیه السلام اشاره نمود که فرمودند : أمنن علی من شئت تکن أمیره و أحتج لمن شئت تکن أسیره و أستغن عمن شئت تکن نظیره.
وی از این مثال به عدم مصرف گرایی در جوامع مادی اشاره و آن را به جوامع معنوی تعمیم داد و عنوان داشت که در شأن یک کشور با میراثی گرانبها و تاریخی عمیق و با ارزش های نیکو نیست که به مصرف کننده عادات و تقالید و اخلاق و ارزش های وارداتی روی آورد بلکه باید به ارزش ها ، عادات و رسوم و حفظ آنها توجه کرده و افتخار نماید.
هر آنچه که در مورد یک انسان آزاد در مورد برخوردهای وی عنوان میشود ، آزادی به معنای از دست دادن انسانیت و ارزش و عقیده وی نیست بلکه برخی اصول و مبانی شخصی را باید حفظ و نگهداری کرد.
4) - دیدار با مرجع عالیقدر جهان تشیع حضرت آیت الله العظمی سید محمد سعید حکیم (مدظله) ساعد 11:30 صبح.
مرجع عالیقدر جهان تشیع حضرت آیت الله العظمی سید محمد سعید حکیم (مدظله) ، دانشجویان عزیز دانشگاهها را به تعاون و همکاری ، گفتگوهای سازنده و با حفظ آرامش ، به همراه افتخار کردن به فرهنگ و عقیده برگرفته از سیره اهل بیت (علیهم السلام) که سبب احترام سایر ملل به آن شده است دعوت نمودند .
ایشان عدم فریب خوردن از خدعه ها ، نیرنگ ها ، تفکرات و ارزش های بی بندوبار را توصیه کرده و عنوان داشتند : پشیمانی را زمانی به همراه می آورد که دیگر زمانی برای برگشت نیست .
مرجع عالیقدر جهان تشیع در پایان دیدار نیز به اهمیت بازگو نمودند توصیه ها و سخنان وی توسط حاضرین به بستگان و خانواده ها و دوستانشان اشاره کرده و خواستار رساندن سلام و دعای ایشان برای موفقیت و پیروزی شدند .

كلامى از نور

پيامبر خدا صلى‏‌الله‌‏عليه‌‏و‏آله: خدا بركت دهد به آن كس كه آسان مى‏‌فروشد، آسان مى‏‌خرَد، آسان قرض مى‌‏دهد و آسان مطالبه مى‌‏كند.

استفتائات روز

مردى زنى را عقد غير دائمى نمود، سپس مدّتش تمام شد، پس با ديگرى پيش از آنكه عدّه تمام شود از روى نادانى ازدواج كرد، سپس معلوم شد كه از اوّلى آبستن است، تكليف زن چيست، و شوهر اوّلى كى مى تواند او را عقد نمايد؟

عقد دوّم باطل است، و مى تواند شوهر اوّل دوباره او را عقد نمايد ولى پس از آنكه براى دوّمى از وطى به شبهه در صورت نزديكى كردن عدّه نگه دارد، امّا شوهر دوّمى اگر با او نزديكى كرده باشد براى او حرام مؤيّد مى شود، ولى اگر وطى نكرده باشد مى تواند پس از تمام شدن عدّه اوّلى او را ازدواج نمايد.

آيا امام على (عليه السلام) از تمامى پيامبران و فرستادگان بغير از پيامبر ما محمّد (صلى الله عليه وآله وسلم)حتّى از اولوالعزمها هم افضل است و چگونه مى باشد اگر اين صحت داشته باشد؟

روايات زيادى هست كه دلالت مى كند كه پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) و اهل بيت آن از تمامى مخلوقات خداوندى افضل است، و چون روايات زياد است لذا در خور وسع ما نيست كه آنها را ذكر نمائيم.

آيا دروغ گفتن به امامان معصوم (صلوات الله و سلامه عليهم) براى ضرورت تقيّه در ماه رمضان و غير رمضان جايز است و اگر كسى اين را در ماه رمضان كرد آيا آن روز را افطار كرده و بر او قضاء و كفّاره لازم است يا نه؟

بلى اگر ضرورت ايجاب كند جايز است و روزه باطل نمى شود و اگر توريه ممكن باشد و مكلف به عوض بودن آن متوجّه باشد واجب است توريه نمايد و دروغ گفتن حرام مى شود و روزه اش باطل مى گردد.

آيا جايز است به زن سيّده كه شوهرش سيّد نيست از سهم سادات داد؟

آرى جايز است در صورتى كه نادر باشد و شوهرش احتياجات آن را نتواند بر طرف نمايد.